750.080Autopech...
De terugweg van het Krugerpark naar Johannesburg is een ritje van ruim zes uur en daar draaien wij onze hand niet meer voor om. Helaas was onze Defender een andere mening toegedaan. Na zo'n vier uur rijden besloot ze er mee op te houden. De temperatuur schoot als een gek omhoog en de druk viel daarna direct weg. Dusssss... Dan sta je aan de kant van de weg in freaking nowhere!!!
Mijn eerste gedachte was om de ANWB te bellen. Lekker makkelijk, want die komen je ter plekke helpen en dan kun je weer verder. Maar zo werkt het in Zuid-Afrika niet. Allereerst doet de ANWB in Zuid-Afrika niet aan het oplossen van de hulpvraag op locatie (althans niet deze locatie). Wat ze doen, is je een nummer geven van een betrouwbaar sleepbedrijf… ‘Goedenavond, wij willen graag dat onze auto van ‘freaking nowhere’ naar Johannesburg wordt gesleept en wij willen dan ook graag mee’. Je bent dan een paar honderd euro lichter, maar je komt wel ergens, zullen we maar zeggen.
De gast die ons kwam ophalen vroeg als eerste naar welke garage we moesten. Landrover Centurion scheen op deze zondagavond ‘open’ te zijn. Ze hebben daar 24-uurs bewaking dus er is altijd iemand die je binnen kan laten.
Toen wij aankwamen bij de garage in Centurion, stond er inderdaad een bewaker. Hij gaf aan dat we onze autosleutels bij hem konden achterlaten, schreef op een vodje onze naam en telefoonnummer en daarmee was voor hem de kous af. We probeerden nog een bewijs mee te krijgen dat wij onze auto daar hadden achter gelaten en bij wie, maar dat was schijnbaar wel heel Nederlands gedacht… Ok, dit is dus Johannesburg: de stad waar de criminaliteitscijfers de pan uit rijzen maar waar je dus wel zomaar je auto mét sleutels moet achterlaten. Ik hoor het liedje uit Frozen oppoppen in mijn hoofd: ‘Let it go, let it go’. Maar zoals altijd: het komt goed. Heb vertrouwen. De volgende dag werden we gebeld door de garage met de vraag wat er met de auto diende te gebeuren.
Niet voor niets is de Defender known as the most unreliable car ever, dus een tijdje later stond ik weer langs de kant van de weg, stil. Dit keer langs de N14 vanuit Pretoria. In mijn eentje. Gelukkig wist ik nu wat mij te doen stond. Gewoon bellen met de AA. De eerste vraag die de telefoniste aan mij stelde: ‘Voelt u zich veilig mevrouw?’ Eh… Ja. ‘But you are all alone?’ ‘Yes.’ ‘We’ll be sending someone to pick up your car.’ Dat is mooi! Ik ging daarom maar in het gras zitten wachten, want wat kun je anders?
Tien minuten later werd ik gebeld. De AA. Of ik nog steeds sta te wachten? Ja, zeker. En of ik nog steeds alleen ben. Ook dat. De telefoniste vond het maar niets. ‘I’ll send ADT’. Ik had geen idee wat of wie dat dan weer mocht zijn, maar het zou wel goed zijn.
Terwijl ik stond te wachten, stopte er intussen een Toyota Fortuner op de vluchtstrook, een kleine honderd meter voor mij. Deze begon langzaam achteruit te rijden, naar mij toe. Er zat een Afrikaner gezin in. Of ik autopech heb en in mijn eentje sta te wachten. Twee keer goed! U gaat door voor de hoofdprijs. ‘Diepsloot (de township) is only a few kilometers away.’ ‘Yes, I know, but I will be fine.’
Het echtpaar maakte zich serieuze zorgen om mijn veiligheid en ik moest bij hen in de auto op de vluchtstrook plaatsnemen (want bij vreemden in de auto op de vluchtstrook gaan zitten is namelijk wel hartstikke veilig). Maar goed, super aardig natuurlijk. Na tien minuten kwam ik er achter wat ADT is. Het blijkt een beveiliger te zijn. Zo één die een AK47 bij zich draagt. Nee, nu voelde ik mij een stuk veiliger… Ik stapte uit en samen met ‘mijn’ beveiliger wachtte ik op de AA.
Ik moest toch weer lachen. Ik kon het me niet voorstellen dat wanneer ik pech in Nederland zou krijgen, er iemand met een geweer naar mij zou worden toegestuurd om er zeker van te zijn dat er niets gebeurt.
Only in South Africa!
Over Feliciana
In juli 2015 verhuisde Feliciana van Rotterdam naar Zuid-Afrika om een nieuw avontuur aan te gaan. Samen met haar man en zoontje woont zij nu in Johannesburg. Als vrouw, als kind van twee culturen, maar vooral als Nederlander, neemt ze je mee in haar ervaringen en verwondering over haar dagelijkse leven in Zuid-Afrika. Een prachtig land met geweldig lieve mensen en een complexe geschiedenis.
Wil je meer lezen? Klik hier dan voor Feliciana's blog.
